Me and Myself (plus my biology): A Thai way of Saying boys will be boys?

Me and Myself is not a queer movie per se. it is a queer becoming man movie. Viva la masculinity as “nature” and a love that can help steer nature to the ‘right’ course.

As an infant, Tan was raised in a queer cabaret show where is auntie took care of him. later he performed in show, has many queer friends and thought he liked a male patron. Everything fit in queer cabaret show life until he was hit, literally twice.

He got up, found himself in a man’s body. His body actually. But he has been changed. He developed a passionate life with a female hostess who let him stay in her place. Tan acted as house maid, while the hostess took care of her career and was breadwinner.

The movie presented that they finally love each other, mentally and they shagged, more naturally than Lin Hui, the panda who could not even learn how to despite he was presented with sex-ed video. Out of his memories and cabaret show, he now transformed to a man who could not fight well, fix a light bulb or shoot an air rifle. The hostess finally turned a ‘queer’ or sexually confused young man to a man, as if she kissed a frog and it turned out to be a prince. Well Ananda is better than frog-prince or the Beast.

Whether it was biology as destiny, boy will be boy or love, a boy will be boy and despite losing his way in cabaret show business, his “true” color will show with the right person. I am wondering if it is love or the movie tries to hint that the force of nature will take control. His choice also remain intact with his biology.

I have to go back and read Gender Trouble.

Filed under: Women Studies

Anyone notice the 10th ICTS deadline extended?

http://www.thaiconference.tu.ac.th/call_for_papers.html said:
new deadline is June 15.
Shhhhhhh.

Filed under: Something To Remember

Return or Reinvented? Fundamental Buddhist Movement in Constitution

Apart from being taught in school, I am not interested in Buddhism studies at all, thus, despite knowing Tambiah years ago and actually see his first edition books in print, it was not my time to read them. However, it is useful today to read along with the saffron protests.

One need to seeBuddhism as opposed to “original” teaching of Buddha.I doubt it was original because it was orally transfered from generation to generation after He had passed away, then the scripture was ordered to be written by kings.

In Buddhism Betrayed? Religion, Politics and Violence in Sri Lanka (1992), several points are important to read what the monk and the CNS leader had been working out.

Tambiah introduced Buddhism in different phase of “national building.” Buddhism texts were rendered to the public and the academic communities as fitting the birth of a democratic nation and new Buddhist utopian future. By researching and promoting Buddhist economic, Buddhist governance and Buddhist social science and identify as ways of life, he reflected:

[W]hat have by now become standard canonical citations for those theorists who see in certain suttas Buddhust precedents for, indeed explicit formualtion of democracy, equality, rule by popular consesus, a contractual theory of elective kingship, […], non recognition of caste distrinctions, social welfare policy, the need to eliminate poverty and unequal distribution of welth and so on. (108)

Those feature found in the Scripture, were promoted to suit the new identities against the colonial rule in Sri Lanka (and in Thailand) and now against globalization and out of control capitalism. Buddhism make to fit new threats and to forge new unity.

Filed under: Sociology and Anthropology

The Nation sported an interview entitled “Constitution debate ‘Buddhism defines Thailand’” where “the” nation religious is promoted. These are reasons:

There are many reasons. First, a constitution is the supreme law, and yet the first of the three pillars of the nation, which is Buddhism, is not recognised.
Second, since we are living in a democratic system and Buddhists constitute 94 per cent of the population – or almost 60 million people – [the drafters] must listen to their demands. It was the Constitution Drafting Assembly that tried to promote people’s participation in the drafting process and argued it’s a people’s constitution. Why would they do that if they won’t give us a chance?
Third, at a recent world Buddhist conference attended by 43 nations, Thailand was chosen to be the centre of Buddhism of all sects.
Fourth, Buddhism has been rooted in Thailand for 2,200 years and, although there are people of other faiths, they are regarded as minorities. The King has always been defender of the Buddhist faith, but the Thai political system changed in 1932. There has been a need to include Buddhism in the constitution since then.
Another thing is that Thais have a unique identity of being forgiving and accommodating, and Buddhism moulds this unique identity.

(Emphasis added)
Buddhism in his sense now promoted hand in hand with race/ethnicity and nationalism. A strong reaction, indeed to separate Buddhism from other “regarded minorities.”
In his view the leader of the movement regarded other faiths as “minorities” because he chose to identify and locate the border of his justification within the border of Thailand itself and his views of Thai people as “forgiving and accommodating.” His accommodation came with some reserves: as long as Buddhism being recognized as the nation religious, an official state sponsored majority, then it is possible to accommodate others as minorities.
Many actual practices do state that Buddhism is national religious through Buddhist holidays as national holidays, buddhist economic, buddhist politics are being promoted in national practice. Like it or not, in state schools, daily ritual began with citing Buddhist prayers. Thailand is so far from being secularism as the people who demand Buddhism in the Constitution thought.

Then, what Buddism should be in the Constitution? They have to make new borders.

Is it the Buddhism that exclude women from being monks? Will Buddhism include only Theravat or every kind of Buddhism? What kinds of Theravat it would like to embrace? If the only form of state sponsored Buddhism is included, in the Constitution, will the inclusion excludes other Buddhism and freeze other potential to interpret Buddhism by non-sponsored Buddhism?

When “Buddhism” is included as the national religious, it is not the problem of Buddhism defines Thailand, but handful of Thais will be empowered to defines the country’s Buddhism. The power to interpret Buddhism will be under the joint operation of several political and key religious (Buddhist) leaders. Like when state choose to organize Chatukam amulets. Buddhism will be in and under the constitution. It is what the movement will trade for the official recognition that already exist.

Filed under: Sociology and Anthropology

Either Unity or Dichotomies is much needed for democracy amnesia

Is the constitution “new?” The drafting team has said it would try to maintain the “good” character of the past constitution, the one torn by the Coup. The constitutions cannot ensure the the future would be coup-free either.

As a citizen, it is useless to see the future of the 2550 (2007) constitution as long as any civil actions would triggered “bloodshed” alarms by either the government (including but not limited to “this” government) and senior citizen.

The climate of strong dichotomies make the struggle to democracy seem surreal. Taking a side, make a choice and be labeled by it. The sets of ideology promoted ignore hybridity of people. Pro Thanksin/ anti-coup/ anti-constitution/ anti CNS are lumped together, fueled by endorsement from the no-standpoint man himself.

Demonstration is a confrontation and is, therefore, violence. To overcome the crisis, one should avoid bloodshed by go to approve the draft constitution/ support the government/ don’t touch Prem/ don’t criticize CNS.

Choose one against the other or be labeled. Lumping people who have diverse belief and ideologies together in oppositional and dualistic ways and demonizing each other is a failure-free propaganda adopted.

Confrontation and demonstration is no always violence. The way people perceived so had been the result of hush-hush History taught in Thailand and the previous demonstrations that resulted in bloodshed. Thais are not allowed to have in-depth analyze why there were bloodshed. Is it because of the military, desires to perpetuate existing power structures of elite, or because the elite decided to choose “democracy” for us and for them (or US.) or because people went to protest so they could be killed, naturally.

Reductionist History reads, demonstration is bloodshed. The History has been recited repeatedly to ensure that Thais people would fear any protest, demonstrations and mass civil actions. The new constitution might also aim to find other ways to prevent people to protest by allow special mechanism to get rid of illegitimate government.

The shortcut as proposed by the senior citizen is a good example, simple accept the new constitution then go to vote because his definitions of civil society engagement (as he always preaches) do not include demonstration, mass civil disobedience and protests. He could not even leave and space for confrontation and disagreement. Harmonious society is not where political differences are tolerated. No you cannot be difference because it create fractions. Stop dualism and eliminate diversities. Unity.

Unity is much needed for democracy amnesia.

Filed under: Political Sciences

State sponsored religious

Where is the line that separate Buddhism as a religious and national(ist) identities.

The most heartfelt Buddhist environment I had was the first time I visit Sri Lanka. No flower and garland sold. No shining roofs and amulet outlet. On Poya day people prayed at the temple and my host family adopt vegetarian meal, generally no alcoholic drink sold.

We entered the temple in white, gathered frangipani on the ground to offer to the Buddha statue. The statues are old and kind. Temples are usually small except those built by kings. I prefer the old ones than the new, the small community temples that the ones ordered to be built by faith and power.

Depending on wish areas people are, shrines reflecting religious identities are visible on the road. Whenever I saw a bodhi tree, ther would be a Buddhist shrine. People would place garland and pay worship. Catholic shrines are lit with statues of saints, those I knew and did not know from my protestant primary school experience.

Shrines are more than shrines. They exhibit territories. Territories of thought and ideologies. Depending on how people used or abused religious territireis could tie or devide.

Given the condition in Thailand, is it the right time to do this?

Filed under: Something To Remember

There Must Be More Than One Abnormalities

The photo of a “normal” Cho had been replaced with his video that make him look abnormal– highly visible. Newsmakers dig his abnormal mental histories, disturbing and violence behavior. On the other hand, only a few see beyond abnormal character, poor and depressing background which are the his and his family’s burden. Some talked about potential discrimination he had suffered as an ethnic minority in America.

The following are example of news that highlight his personal malady. This is not to deny the fact that he had been assessed as “posing immediate danger to self and other.”

Washington Post: April 20, 2007: When Laws Create Barriers to Care, the Consequences Should Be No Surprise

Several reports cross the “personal” line.

Apart from criticizing Virginia Tech for the reaction that made many students and staff members died and injured, several reports point out that weak gun control law also contribute to the tragedy.

On April 19, 2007, the New York Times questioned The Silence of Politicians It asked:

After those two sprees, possible remedies were proposed. But none were passed as the gun lobby cracked its whip in Washington. The most that happened were delays in the passage of an egregious proposal, signed a safe time afterward by President Bush, that brazenly denied gunshot victims and plagued cities the right to sue the gun industry for negligence.
Washington Post also reported Dingell, NRA Working on Bill to Strengthen Background Checks The news said:

Under the bill, states would be given money to help them supply the federal government with information on mental-illness adjudications and other run-ins with the law that are supposed to disqualify individuals from firearms purchases. For the first time, states would face penalties for not keeping the National Instant Criminal Background Check System current.
[…]
Multiple gun control measures were introduced after the Columbine High School shootings eight years ago, but the NRA helped thwart them all, then helped defeat Vice President Al Gore’s 2000 bid for the White House. With that in mind, Democratic leaders are anxious to bring the NRA aboard as they try to respond to this week’s shootings.

The gun lobby stayed relatively neutral during past efforts to pass the measure, but this time Dingell is pushing for an endorsement, or even for the NRA to make it a “key vote” for its supporters.

Filed under: Security

Surrogate post: ปืนไม่บ้า คนบ้า (updated)

For some ethnic points in English, this might be a post: http://www.alternet.org/stories/50698/?page=1

วันที่ 16 สิงหาคม 2550 หนังสือพิมพ์ลงข่าวนักศึกษามหาวิทยาลัย Virginia Tech ประเทศสหรัฐอเมริกาเสียชีวิตทันที 32 ศพ เนื่องจากมือปืนซึ่งเป็นนักศึกษาด้วยกัน ซึ่งภายหลังฆ่าตัวตายเป็นคนที่ 33 นอกจากนั้นยังมี ผู้บาดเจ็บอีกกว่า 20 คน เมื่อสถานการณ์สงบลง เจ้าหน้าที่พิสูจน์หลักฐานเเละเจ้าหน้าที่ตำรวจระบุว่าผู้ก่อเหตุคือนักเรียนปีสุดท้ายชาวเกาหลี ใช้ปืนพก Glock ขนาด 9 ม.ม. สองกระบอก พร้อมซองกระสุนสำรอง กราดยิงนักศึกษาร่วมมหาวิทยาลัย ในฐานะที่การฆาตกรรมหมู่ครั้งนี้เป็นฆาตกรรมที่มีผู้เสียชีวิตมากที่สุด เเม้ว่าการฆาตกรรมหมู่ในสถานศึกษาจะเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง เเต่ก็ไม่มีครั้งใดที่มีจำนวนผู้บาดเจ็บเเละเสียชีวิตมากเท่านี้

การนำเสนอข่าวจากสื่อมวลชนต่างประเทศ ยกประเด็นที่สำคัญมาสองด้าน คือด้านมิติด้านมนุษย์/อาวุธ

ประเด็นเเรก เมื่อนักข่าวทราบตัวว่าผู้ก่อเหตุเป็นใคร ก็เกิดการทำข่างเจาะลึกถึงเบื้องหลังของผู้ก่อเหตุ ปัจจัยด้านเชื้อชาติ จิตวิทยา เเละหาร่องรอยของความ “ผิดปกติ” ที่ทำให้นักศึกษาผู้นี้กระทำการดังกล่าวขึ้นมา การค้นหาความป่วยไข้ของนักศึกษาผู้ก่อการ เริ่มจากการสัมภาษณ์เพื่อนร่วมหอพัก อาจารย์ที่สอนวิชาการเขียนเชิงสร้างสรรค์ เเละบุคคลเเวดล้อมเท่าที่จะหาได้ ผลการค้นพบเเทบจะบ่งชี้ได้ทันทีว่านักศึกษาคนนี้ “ผิดปกติ” เพราะเขาเป็นคนเก็บตัว ไม่ค่อยมีใครรู้จัก ไม่พูดกับใคร เเละมักเขียนความเรียงที่ระบุถึงความรุนเเรง ต่อต้านสังคม เเละเหยียดนักศึกษาที่รวยเเละผู้หญิง จนอาจารย์ผู้สอนต้องเเนะนำให้ไปพบที่ปรึกษาที่ดูเเลด้านสุขภาพจิต เเละรับประทานยาต้านอาการซึมเศร้า เเละเพื่อนๆ เองก็วิตกกังวลว่า เขาจะก่อเหตุรุนเเรงเช่นนี้สักวัน[1] นอกจากนี้ยังมีการเเสดงความคิดเห็นในเว็บบอร์ด ว่าจริงๆ เเล้วยังมี “คนบ้า” อีกมากมายที่พร้อมจะทำอันตรายคนอื่น เเม้จะไม่มีปืนในมือ ก็จะหา “อาวุธอื่น” มาทำร้ายผู้คนจนได้ ดังนั้นจึงเสนอให้มีตรวจสอบประวัติ เพื่อให้เเน่ใจว่าคนผิดปกติทางจิต จะไม่ได้รับอนุญาตให้ซื้อเเละครอบครองอาวุธปืน [2]
เมื่อเจ้าหน้าที่ตรวจดูใบเสร็จรับเงินจากร้านค้าที่ขายปืนให้กับเขา เเละระบุผู้ขายได้ นักข่าวจึงสัมภาษณ์ผู้ขายอาวุธให้กับเขา เเละพบว่า

จอห์น มาร์เคลล์ เจ้าของร้าน Roanoke Firearms กล่าวว่า ร้านของเขาขายปืนพก Glock เเละกระสุนซ้อมกล่องหนึ่งให้นักศึกษาผู้ก่อเหตุ เมื่อ 36 วันที่เเล้วในราคา 571 เหรียญสหรัฐ
“เขาเป็นเด็กดี ดูเรียบร้อย เราจะไม่ขายปืนให้ ถ้าเราคิดว่า การซื้อมีเลศนัย [3] ”

ประเด็นที่สอง นักข่าวเเละสำนักข่าวจำนวนไม่น้อย รายงานข่าวเรื่องการควบคุมอาวุธปืนในสังคม ซึ่งเป็นประเด็นที่ถกเถียงกันมานานในสังคมอเมริกา โดยเปรียบเทียบอัตราการฆาตกรรมระหว่างประเทศพัฒนา เเล้วที่มีการควบคุมอาวุธปืน กับสหรัฐอเมริกา ซึ่งการซื้อเเละครอบครองอาวุธปืน เป็นสิทธิเสรีภาพที่ได้รับการรับรองในรัฐธรรมนูญ กระเเสควบคุมอาวุธเอง ก็ได้รับการต่อต้านจากกลุ่มนักล็อบบี้ของสมาคมปืนไรเฟิลเเห่งชาติ (National Rifle Association: NRA) ข่าวกลุ่มนี้มักเสนอว่า “สังคมที่มีปืนเกลื่อนกลาด เเละเข้าถึงได้ง่าย ย่อมเพิ่มความเสี่ยงให้กับการใช้อาวุธปืนมากขึ้น” [4]

ข่าวทั้งสองเเง่นำเสนอความป่วยไข้ของคน เเละสังคม จากมุมมองของ “อุปลักษณ์สุขภาพ” ของความป่วยไข้ ของสังคมที่อาจสะท้อนมาในร่างกายของปัจเจก (ภาษาไทยโปรดดู ชัยวัฒน์ สถาอานันท์ [5]) มุมมองเช่นนี้มักจะค้นหาร่องรอยของความ “ผิดปกติ” ที่ไม่ลงรอยกับความคาดหวังของสังคม เพื่อสืบสาวไปถึงโครงสร้างทางสังคมที่ “หล่อหลอม” เเละวัฒนธรรมที่รองรับเเละสร้างที่ฟักตัวของความป่วยไข้นั้น

ความป่วยไข้ของผู้ก่อการรายล่าสุด จากมุมมองของเพื่อนนักศึกษา เห็นว่านักศึกษาที่ก่อเหตุในกรณีน้ี เเละกรณีอื่นๆ สามารถอยู่ในสังคมได้ ไม่ได้หลุดมาจากโรงพยาบาลบ้า สามารถทำตัวดูเหมือนคนปกติ “เป็นเด็กดี เเละดูเรียบร้อย” ไปซื้ออาวุธได้โดยผู้ขายไม่ได้ตั้งข้อรังเกียจเเละสงสัย เเละน่าจะสามารถผ่านการทดสอบการคัดกรอง “คนปกติ” ที่มีคุณสมบัติเพียงพอจะครอบครองอาวุธได้ อาการบ่งชี้ความป่วยไข้ ที่นำเสนอในข่าวว่าเป็น คนที่ชอบเขียนบทความที่ส่อ เเสดงการนิยมรุนเเรง เเละ การใช้ยาเเก้ซึมเศร้า ก็เป็นประเด็นที่ไม่ได้อยู่ในการพิจารณาความเหมาะสมในการซื้อเเละครอบครองอาวุธ ทั้งการใช้ยาเเเก้ซึมเศร้าก็เเทบจะเป็นเรื่องปกติในสังคมอเมริกัน ที่อารมณ์ไม่พึงประสงค์ต่างๆ สามารถควบคุมได้โดยการใช้ยา อุปลักษณ์ความ ”ป่วยไข้” เเบบคาบเส้นเเละไม่่เเสดงอาการในบางพื้นที่ ของนักศึกษาผู้นี้ จึงไม่ใช่ความป่วยไข้ที่เเสดงอาการออกมาอย่างชัดเจน จนทำให้เขาถูกส่งเข้าสถานบำบัด หรือทำให้เจ้าของร้านปฏิเสธที่จะขายอาวุธให้ การวัดอาการป่วยไข้ที่ไม่ได้เเสดงออกทางร่างกาย จึงไม่สามารถวัดได้ที่ท่าทาง กริยา หรือหน้าตา หรือเเม้กระทั่งการตรวจสอบประวัติอาชญากรรม

ปัญหาของการสร้างเกณฑ์การตัดกรองผู้ที่เหมาะสมในการครอบครองอาวุธปืน ก็คือ ร่างที่ป่วยไข้มักจะไม่เเสดงออกในลักษณะ “ผู้ร้ายโรคจิต” ที่เห็นในภาพยนตร์ เเละความป่วยไข้ของบุคคล ก็มักจะถูกโยนให้เป็นภาระของ “ครอบครัว” เป็นอันดับเเรก ครอบครัวจะถูกขุดคุ้ย วิจัย สำรวจ ว่าได้บ่มเพาะ “ฆาตกร” มาอย่างไร เป็นความจริงที่ว่าบางครอบครัวมีสภาพเหมาะกับสูตรสำเร็จของ “บ้านสร้างนักฆ่า” เเต่บางครอบครัวอาจจะไม่ตรงตามสูตรดังกล่าว ขึ้นอยู่กับเเว่นเเละวิธีวิทยาของผู้มอง ในขณะที่ครอบครัวอาจจะไม่สังเกตเห็นความป่วยไข้ ที่อาจเกิดในพื้นที่อื่นๆ เช่นที่โรงเรียน ที่ทำงาน เป็นต้น คนที่มีท่าทางรักสงบ เป็นปกติในที่หนึ่ง อาจจะเป็นคนชอบใช้ความรุนเเรงในอีกที่หนึ่งก็ได้

การสร้างภาพเหมารวม ตายตัว ของสังคม ครอบครัว เเละวัฒนธรรมเฉพาะกลุ่มที่ “บ่มเพาะ”คนเหล่านั้น เป็น “สูตรสำเร็จ” เช่น สูตรสำเร็จของนักเรียน/ นักศึกษาที่คว้าอาวุธมายิงกราดเพื่อนร่วมสถาบันด้วยกัน มักถูกสรุป เเละลดทอนว่า เป็นคนเงียบๆ เก็บตัว มีพฤติกรรม รุนเเรง มาจากพื้นเพยากจน และเป็นคนกลุ่มน้อย หรือชายขอบในสังคม หากการวิเคราะห์หยุดลงเพียงเท่านี้ ก็เท่ากับละเลยร่างทางสังคม เเละวัฒนธรรม ที่ป่วยไข้ เเน่นอนว่าหากสังคมมีร่างทางสังคม/วัฒนธรรม คำว่า “ร่าง” น่าจะเป็นพหูพจน์ มีร่างหรือพื้นที่ทางสังคมที่ ”สุขภาพดี” ปะปนกับร่างที่มี “สุขภาพเสื่อมโทรม” อันเป็นบ่อเกิดเเห่งโรค สังคมสามารถดำเนินกับร่างที่เจ็บป่วยได้หลายรูปแบบ ทั้งรักษา โอบอุ้ม เเละผลักไส

ด้วยความกลัวว่าจะเกิดปฏิกริยาต่อผู้คนที่ร่วมร่างทางสังคมของความเป็น “เกาหลี” ในอเมริกา หลังเกิดเหตุ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศเกาหลีใต้ได้ออกมาเเถลงว่า “เหตุการณ์นี้คงไม่ก่อให้เกิดอคติเเละการเผชิญหน้าทางเชื้อชาติ [6] ”

เเล้วร่างทางสังคมเเละวัฒนธรรมเเบบใดที่ก่อให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ซ้ำเเล้วซ้ำเล่าเป็นประจำเเทบทุกปี สำนักข่าวเอพี สรุปว่า

ในขณะที่บางคนโทษผู้ยิง ทัศนคติจากทั่วโลกต่อกฎหมายอาวุธปืนในสังคมอเมริกันสะท้อนว่า การเข้าถึงปืนเพิ่มความเป็นไปได้ที่จะใช้ปืน ไม่มีใครเห็นด้วยกับข้อเสนอว่า หากมีปืนมากขึ้น นักศึกษาน่าจะไม่เสียชีวิตมากขนาดนี้ เพราะนักศึกษาอาจใช้ปืนยิงสกัดผู้ก่อเหตุก่อนได้

ข่าวเดียวกันเสนอว่าหนังสือพิมพ์ในเม็กซิโกพาดหัวว่า “อเมริกา [ตาย] 33 เม็กซิโก [แก๊งค์ค้ายายิงกัน ตายเเค่] 20” [7]

ร่างทางสังคมเเบบไหนที่ทำให้อเมริกา “ชนะขาด” ในพาดหัวข่าวนี้ บรรดานักเรียน นักศึกษา ที่ยิงเพื่อนร่วมสถานศึกษาอาจจะ “ป่วย” มาจากครอบครัว “ไม่สมบูรณ์” เเละสังคมที่ “กีดกัน ดูถูก เหยียดหยาม ความเป็นอื่น” พวกเขาอาจเป็น “ฆาตกรวัยรุ่น” ที่เชื่อใน “ความรุนเเรง” ในฐานะ “การยืนยันอัตลักษณ์เพศชาย”
เเล้วเราจะเรียกสังคมท่ีสามารถซื้อปืนได้ใน ห้างสรรพสินค้าราวกับว่าเป็น “warmart [sic.]” มีวุฒิสมาชิกที่บอกทันทีว่า “อย่าเพิ่งรีบตัดสินเรื่องเเก้กฎหมายอาวุธให้เข้มงวด ” [8] มีกลุ่มล็อบบี้เพื่อรักษาเสรีภาพในการครอบครองอาวุธ เเละต่อต้านการตั้งข้อจำกัดใดๆ ก็ตาม ที่รัฐธรรมนูญรองรับ ราวกับว่าสังคมยังไม่ก้าวพ้นยุค “สภาพธรรมชาติ” หรือ ยุคไร้กฎหมาย ว่าเป็นสังคม “ป่วยคาบเส้น” ได้หรือไม่

ร่างทางสังคมที่ “ป่วยคาบเส้น” นี้มีมายาคติว่า “ปืนไม่ได้ฆ่าคน เเต่คนนั่นเเหละที่ฆ่าคนกันเอง” หรือ “ปืนไม่ผิด คน [ป่วยทางจิต] ผิด” ทำให้ไม่สามารถมองข้ามความเชื่อมโยงระหว่างสังคม เเละวัฒนธรรมที่ส่งเสริมการใช้ความรุนเเรง มองข้ามกลไกทางการค้าที่ทำให้เครื่องมือช่วยให้ความรุนเเรงบรรลุผลได้ง่ายขึ้น รุนเเรง มากขึ้น เเละหาได้ง่ายขึ้น

การลดทอนเเละผลักไส คนที่ใช้ปืนก่อเหตุเป็น “คนบ้า/ ป่วย/ สติไม่ดี”มาจากครอบครัวยากจน เป็นคนชายขอบ จากร่างทางสังคมของชนชั้นที่ป่วยไข้ ก็เป็นเรื่องจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ เเต่หากเราหยุดเท่านั้น การสร้างอุปลักษณ์ความป่วยไข้ของบุคคลเเละครอบครัวธำรงสถานะของคนที่ผลิตปืน เจ้าของโรงงานผลิตอาวุธ เเละกลุ่มผลประโยชน์ ให้เป็นคนที่สมบูรณ์ด้วยสติสัมปะชัญญะ เป็นร่างกายที่สมบูรณ์ของสังคม โดยไม่มีใครตั้งคำถามกับอาการ “ป่วยคาบเส้นทางจิต” ที่มองไม่เห็น เเต่กำลังเเพร่ระบาดเเละส่งผลกระทบไปทั่วทั้งสังคม ของคนกลุ่มนี้ ที่น่าจะกำลังเตรียมเเคมเปญ “ซื้อปืนป้องกันตัว เพราะสังคมไม่ปลอดภัย” เพิ่มยอดขายกันอีกครั้งหนึ่ง เเทน ที่จะวางมือจากผลประโยชน์บ้าง เเล้วหันมาเยียวยาความป่วยไข้ของคน สังคมเเละวัฒนธรรม ให้ปลอดภัย

ท่ามกลางเสียงเรียกร้องให้ติดอาวุธเพื่อเยียวยาสถานการณ์ในภาคใต้ ประเทศไทยคงจะตามเทรนด์นี้ไปติดๆ

Filed under: Security

Too many already.

 Import Statistic (Data: the Customs Department)  

If arming civilians and paramilitary at the present is not considered sufficience, buy more. They will still die more.

I have an excel file waiting to be verified by experts about calculation methodology. However, an article in Deep South Watch asked many critical questions.

Filed under: non proliferation

Ha ha, isn’t it funny that she lives in Thailand.

Got these mails and wondering if, as a Thai in (not “under”) the eyes of foreigner friend, we are subject of international mocking. I couldn’t watch youtube, google video or access PULO websites and now using anonymous proxy to update my own blog. Poakpong descreibed this phenomenon.

I don’t suppose this made it through your (new) administration’s censors?

http://www.truthout.org/issues_06/041207EB.shtml

Another one:

And this one from ABC radio in Australia? (Emphasis added.)

Last Updated 13/04/2007, 04:15:00
Select text size:

Thailand has decided to develop and produce rockets and missiles in a radical
shift towards building an indigenous defence industry.

Jane’s Defence Weekly cites an internal Thai defence ministry document saying
Thailand will start by developing a multiple-launch rocket with a range of 80
kilometres.

It says other projects include a strategic rocket with turbojet engine guided by
global position system and inertial navigation system.

The country already produces explosives, ammunition and small arms as well as
modernising and repairing aircraft and armoured vehicles.

Both news mad it through censorship but who care? I manage to track the Nation’s version of the second Janes’ news.

One thing I don’t appreciate about Janes’ is I would be the last to know what happened in my country. Those of reader that have regular dose of Janes’ should share with me.

Filed under: Free speech